مانيماني، تا این لحظه: 18 سال و 6 ماه و 22 روز سن داره

ترنم یک عشق ابدی

ابراز عشق

  ابراز عشق يک روز آموزگار از دانش‌آموزانى که در کلاس بودند پرسيد آيا مى‌توانيد راهى غيرتکرارى براى ابراز عشق، بيان کنيد؟ برخى از دانش‌آموزان گفتند بعضی‌ها عشقشان را با بخشيدن معنا مى‌کنند . برخى «دادن گل و هديه» و «حرف‌هاى دلنشين» را راه بيان عشق عنوان کردند. شمارى ديگر هم گفتند که «با هم بودن در تحمل رنج‌ها و لذت بردن از خوشبختى» را راه بيان عشق مى‌دانند . در آن بين، پسرى برخاست و پيش از اين که شيوه دلخواه خود را براى ابراز عشق بيان کند، داستان کوتاهى تعريف کرد يک روز آموزگار از دانش‌آموزانى که در کلاس بودند ...
8 مرداد 1390

شکلکهای حیوونی

                                                                                                                     ...
7 مرداد 1390

داستانهای من و بابام قسمت شصت و پنجم(هدیه های پنهانی)

چند روز به عيد سال نو مانده بود. من دلم مي خواست، بي آنكه بابام بفهمد، هديه اي برايش تهيه كنم. فكري كردم و تصميم گرفتم كه چيزي از تخته برايش بسازم و روز عيد به او هديه كنم. چند روز به عيد سال نو مانده بود. من دلم مي خواست، بي آنكه بابام بفهمد، هديه اي برايش تهيه كنم. فكري كردم و تصميم گرفتم كه چيزي از تخته برايش بسازم و روز عيد به او هديه كنم. شب شد. بابام گفت كه بروم و بخوابم. بي آنكه بابام ببيند، چند تكه تخته و اره را برداشتم و به اتاق رفتم. به جاي اينكه بخوابم، با اره مشغول بريدن يكي از تخته ها شدم. ناگهان صداي پاي بابام را شنيدم كه داشت پابرچين پابرچين به در اتاق من نزديك مي شد. فوري تخته ها و اره را بردم و زير تخت...
7 مرداد 1390

داستانهای من و بابام قسمت شصت و چهارم(مهمان های شب عید)

يك روز به عيد سال نو مانده بود. من و بابام مي خواستيم براي عيدمان يك درخت كاج تهيه كنيم. دلمان نمي آمد پول بدهيم و درخت عيد بخريم. بابام فكري كرد و تبرش را برداشت و به من گفت: مي رويم از جنگل يك درخت كاج مي آوريم! راه افتاديم و رفتيم به جنگل نزديك شهرمان. بابام مشغول پيدا كردن درخت كاج شد. من هم مشغول بازي و ناز و نوازش جانوران خوب و آزاد و مهربان جنگل شدم. بابام درخت كاج كوچك و زيبايي پيدا كرد. آن را با تبر بريد و آورد. هر دو راه افتاديم تا به خانه برگرديم. بابام با يك دستش درخت عيد را زير بغل گرفته بود و با دست ديگرش دست مرا. غروب بود كه به خانه رسيديم. هنوز در خانه مان را باز نكرده بوديم كه صداهايي از پشت سرمان شنيديم. برگشتيم و د...
5 مرداد 1390

داستانهای من و بابام قسمت شصت و سوم (آرایش وارونه)

مادرها و پدرها بچه ها را به آريشگاه مي برند تا موهاي بلندشان را كوتاه كنند. اين كارشان براي زيباتر كردن بچه هاست. ولي نمي دانم چرا بچه ها، تا روي صندلي آرايشگاه مي نشينند، اشكهايشان سرازير مي شود! شايد نمي دانند كه بريدن مو درد ندارد! مادرها و پدرها بچه ها را به آريشگاه مي برند تا موهاي بلندشان را كوتاه كنند. اين كارشان براي زيباتر كردن بچه هاست. ولي نمي دانم چرا بچه ها، تا روي صندلي آرايشگاه مي نشينند، اشكهايشان سرازير مي شود! شايد نمي دانند كه بريدن مو درد ندارد! آن روز بابام مرا به آرايشگاه برد. به آرايشگر گفت كه جلو موهايم بلند است و پشت آن كوتاه باشد. آرايشگر خيلي با من مهرباني كرد. مرا روي يك صندلي نشاند كه به شكل اسب...
2 مرداد 1390

داستانهای من و بابام قسمت شصت و دوم(ترقه بازی در روز عید)

صبح روز عيد بود. بابام يك ليوان بزرگ پر از شير و يك حبه قند برايم آورد و گفت: از ذوق عيد يادت رفت كه شيرت را بخوري. صبح روز عيد بود. بابام يك ليوان بزرگ پر از شير و يك حبه قند برايم آورد و گفت: از ذوق عيد يادت رفت كه شيرت را بخوري. گفتم: شما هم از ذوق عيد يادتان رفت كه برايم اسباب بازي بخريد. گفت: وقتي كه شيرت را خوردي، مي رويم و از مغازه نزديك خانه مان برايت اسباب بازي مي خرم. هنوز خيلي زود است. مغازه باز نشده است. گفتم: اجازه بدهيد بروم و نگاهي به اسباب بازيهاي پشت شيشه بكنم. شيرم را هم همان جا مي خورم و زود بر مي گردم. ليوان شير را از بابام گرفتم و رفتم. اسباب بازي فروشي هنوز بسته بود. جلو مغازه ايستادم. به اس...
2 مرداد 1390

داستانهای من و بابام قسمت شصت و یکم (آدم برفی لگد زن)

زمستان بود و برف سنگيني باريده بود. من و بابام يك آدم برفي بزرگ و قشنگ جلو در خانه مان درست كرديم. يك جارو هم توي دستش فرو كرديم و يك ظرف هم، به جاي كلاه، روي سرش گذاشتيم. زمستان بود و برف سنگيني باريده بود. من و بابام يك آدم برفي بزرگ و قشنگ جلو در خانه مان درست كرديم. يك جارو هم توي دستش فرو كرديم و يك ظرف هم، به جاي كلاه، روي سرش گذاشتيم. صبح روز بعد، تا از خواب بيدار شدم، سراغ آدم برفي رفتم. ديدم خراب شده است و روي زمين افتاده است. اوقاتم تلخ شد  و گريه ام گرفت. بابام ديده بود كه شب مردي آمده بود و آدم برفي ما را خراب كرده بود. فكري كرد و تصميم گرفت كه آن مرد را، براي كار بدي كه كرده بود، تنبيه كند. يك پيراهن سف...
2 مرداد 1390